حدود سالهای 80 تا 84 اوج اعزام کارکنان مخابرات به "ماموریتهای آموزشی خارج از کشور" یا آنچه در اصطلاح "بورس" گفته می شود بود. بیشتر این بورسها مربوط به شرکت هواوی و ZTE چین و در مرحله بعدی شرکت زیمنس آلمان و چند شرکت دیگر بود. در حال حاضر گرچه تعداد خریدهای مخابرات کمتر از گذشته شده است. اما هنوز هم اعزامهایی در دست اجرا و برنامه ریزی است.
نکته اصلی دراین میان نحوه انتخاب افرادی است که به بورس اعزام می شوند. گرچه در طی این سالها افراد مُحِق و صاحب صلاحیت زیادی در بین اعزام شدگان وجود داشته اند اما مرور فهرستها بیانگر انتخاب بی ضابطه بخش قابل توجهی از افراد برای اعزام است. انتخابی که از همان ابتدا محل مناقشه و عامل تولید دشمنی و بی مهری و ترویج احساس بی عدالتی، بین کارکنان و همکاران بوده است.
مرکز آموزشی هواوی در شن زن چین
در بسیاری از موارد وقتی نامه معرفی فرد یا افرادی به ادارات ارسال می شود، مدیران نام خود یا معاونان یا دوستان! را به جای افرادی که مستحق اعزام هستند، اعلام میکنند.
بسیار دیده شده است که معاون اداره یا رئیس مرکز مخابراتی که هیچ کار فنی انجام نمی دهد، به جای کارشناسان فنی مربوطه برای کلاسهای کاملا تخصصی اعزام می شود.کارشناسانی که قرار است پس از استقرار سیستمهای خریداری شده، نسبت به نگهداری و رفع مشکلات آنها اقدام کنند!
البته هر چه پیوندهای دوستی (یا همان اظهار محبت و رفیق بازی) بین برخی افراد با روسا و مدیران ادارات بیشتر باشد،دفعات اعزامش به بورس بیشتر می شود!
گاهی هم هر چه فرد مورد نظر به دفتر ستادی مدیر نزدیک تر باشد، آن فرد "بیشتر به چشم می آید" یا فردی که اصولا بیشتر اهل "حق ستانی" یا "داد و قال" یا "اهل کم کاری و قُر زدن" و ... است احتمال اعزامش بیشتر می شود! از آنطرف دست فردی که بی سروصدا و در کمال صداقت و آرامش، در گوشه ی دنجی از مخابرات مشغول خدمت است، به هیچ جا بند نیست، و هر بار به دلیلی حقش ضایع می شود. هرچند امتیاز زبان خارجی، انگیزه یادگیری، قدرت درک فنی و سایر عوامل موثر در فرآیند آموزش او نسبت به افراد اعزام شونده بیشتر باشد.
گاهی هم فردی که در نزدیکی پایان خدمت خود قرار دارد، به دلیل ارتباطات گسترده با مدیران عالی و میانی، از آلمان برنگشته، سوار هواپیمای پکن می شود! از همه عجیب تر اعزام افرادی است که در بخشهای کاملا پشتیبانی یا ستادی مشغول کارند و نه مدرک فنی دارند و نه هیچ روزی در طول عمر کاری خود، کار فنی انجام نداده اند.
دیدگاه عمومی کارکنان شرکت در این مورد آن است که نه همه ، بلکه بخش قابل توجهی از "بورسهای خارج از کشور" به عنوان رانتی ویژه تنها به نورچشمی ها می رسد!
ساختمان مرکزی هواوی در شن زن چین
مدیران باید بیندیشند که هدف از ماموریتهای آموزشی چیست؟ آیا هدف تنها یک گردشگری 15 یا سی روزه در آلمان یا چین و اختصاص مبلغ ماموریت به فیش حقوقی همکاران مورد نظرشان است یا هدف، به روز شدن اطلاعات و دانش کارکنان و در نتیجه "تعالی سازمانی" در مخابرات است؟
اعزام های بی ضابطه علاوه بر وارد کردن خسارتهای مالی به شرکت به دلیل تحمیل هزینه های آموزشی، بدون بازخورد فنی لازم، باعث ایجاد ناامیدی در نیروهای مستعد، خلاق و اغلب جوان می شود.
کاش مدیران محترم مخابرات اطلاعات کامل افرادی که در گذشته به بورس اعزام شده اند را منتشر کنند تا معلوم شود، چه کسانی، با چه سابقه کاری و چند بار به "بورس" اعزام شده اند و این افراد اکنون در کدام قسمت مشغول به کار هستند!
ما فقط می توانیم دعا کنیم که این رویه درست شود و مقررات ویژه ای برای انتخاب افراد تدوین شود به جای اینکه انتخاب افراد واجد شرایط به سلیقه ی مدیران و تمایلات آنها موکول شود!
+++ همکاران محترم اگر آمار و اطلاعاتی در این موارد دارند در نظرات بنویسند یا به ایمیل
ictmaniran@gmail.com ارسال کنند++++
این مطلب در سایت خبری آینده
