 |
| صابر فیضی/ طرحی از پیام برومند |
ای غنچه خندان چرا خون در دل ما میکنی؟
خاری به خود می بندی و ما را ز سر وا میکنی
از تیر کجتابی تو آخر کمان شد قامتم
کاخت نگون باد ای فلک با ما چه بد تا میکنی
ای شمع رقصان با نسیم آتش مزن پروانه را
با دوست هم رحمی چو با دشمن مدارا میکنی
با چون منی نازک خیال ابرو کشیدن از ملال
زشت است ای وحشی غزال اما چه زیبا میکنی
امروز ما بیچارگان امید فردائیش نیست
این دانی و با ما هنوز امروز و فردا میکنی
ای غم بگو از دست تو آخر کجا باید شدن
در گوشه میخانه هم ما را تو پیدا میکنی
ما شهریارا بلبلان دیدیم بر طرف چمن
شورافکن و شیرین سخن اما تو غوغا میکنی
شعر از مرحوم شهریار
شعر از مرحوم شهریار
گردن کلفتا! صابرا!
پاسخحذفرحمی بکن بر ما ...
به نظر من نباید به حسابش بیاریم چه برسد به اینکه لایق شعر گفتن(حتی ذم)باشد.
پاسخحذفحضرت علي در اهميت حقوق مردم مي فرمايد: سوگند به خدا اگر تمام شب را بر روي خارهاي سعدان (خار سه شعبه و گزنده) به سر ببرم و يا با غل و زنجير به اين سو و آن سو کشيده شوم، خوش تر دارم تا خدا و پيامبرش را در روز قيامت، در حالي ملاقات کنم که به بعضي از بندگان خدا ستم نموده و به ناحق چيزي از اموال عمومي را غصب کرده باشم .
پاسخحذفاستاد معظم فيضي.خيانت امثال شما و باطني و رفقا... از اذهان ما پاك شدني نيست.جبران مي كنيم
پاسخحذف